Þeir sem búa í glerhúsi...

Ég horfði á Kastljósið á þriðjudagskvöldið og verð bara að koma svolitlu frá mér. Hannes Hólmsteinn Gissurarson var viðmælandi í þessum þætti og tilefnið var auðvitað að fjölskylda Halldórs Laxness er búin að láta loka bréfasafni Halldórs. Ein af ástæðunum á bak við þá ákvörðun er einmitt ævisaga Laxness sem Hannes er að rita í óþökk fjölskyldu Laxnessar. Hannesi finnst þessi ákörðun auðvitað fáránleg og varði hann sjónarmið sitt með því að spurja sjálfan sig réttu spurninganna og snúa út úr spurningum umsjónarmannanna, eins og hann gerir reyndar oft. Mér finnst svolítið fyndið að Hannes sé að verja rétt sinn til að hnýsast í einkalíf annarra eins og hann heldur nú sínu einkalífi svona vel leyndu. Hvað mundi Hannesi t.d. finnast ef ég mundi ráðast í að skrifa ævisögu hans án hans samþykkis og í óþökk fjölskyldu hans, skrifa hana algjörlega frá mínu sjónarmiði (sem mundi vera á þá vegu að hann sé ekkert annað en óforskammaður hræsnari og hrokagikkur sem hugsar ekki um neitt annað en sjálfan sig og eigin frama) og byggja hana á bréfum hans og viðtölum við “samferðarmenn” hans…held nefnilega að “samferðarkonur” Hannesar séu færri, a.m.k. samkvæmt mínum heimildum. Ætli hann yrði ekki bara sáttur við mig? Ég held reyndar að ég ætti bara að bjóða mig fram hér og nú til skrifa ævisögu Hannesar. Ég held að ég sé nú þegar kominn með ágætis efni til að vera með nokkrar “sprengjur” eins og hann lofar í ævisögu Laxness. Og ég lofa að ég skal ekkert hlífa Hannesi í þessari bók, bara segja hlutina eins og þeir eru í raun og veru. Verst hvað mér þykir maðurinn yfirmáta leiðinlegur!

|